Update vanuit Nieuw-Zeeland!

Hier weer een nieuw verslag vanuit Nieuw-Zeeland!

Afgelopen vrijdag ben ik naar het polyfest geweest. Ik ging ’s ochtends met de bus naar school en daar stond een andere bus te wachten om ons naar het polyfest te brengen. Het was ongeveer 45 minuten rijden, maar er was veel file onderweg waardoor we er langer over deden. Eenmaal bij het polyfest aangekomen stonden er al tientallen groepen met leerlingen te wachten om naar binnen te kunnen. Toen we onze groep hadden verzameld en we door de ingang waren, stonden er overal om ons heen kraampjes. Er waren honderden, misschien wel duizenden mensen aanwezig op het polyfest. Veel kraampjes verkochten allerlei lekkernijen en als eerste ging ik naar de watermeloen-kraam. Daar verkochten ze namelijk een halve watermeloen met ijs erbovenop. De perfecte combinatie voor mij! Naast alle kraampjes waren er ook verschillende podiums op het terrein. Bij elk podium werd er opgetreden in een verschillend thema. Er was ook een podium waar de ‘Kapa Haka’ werd gedaan. Onze school trad daar ook op en met z’n allen gingen we kijken en aanmoedigen. Het was heel speciaal, want toen onze school aan de beurt was, mochten wij als Waiuku College leerlingen naar voren komen om in een speciaal vak te zitten. Zo waren we dicht bij onze mede-leerlingen en konden we naderhand de haka doen. Dat is namelijk een ritueel als er een optreden is geweest. De supporters, wij in dit geval, staan op en doen als eerbetoon de haka voor de groep die heeft opgetreden. Zo laten we aan iedereen zien dat we achter onze groep staan en trots op ze zijn. Ik ben aan de zijkant gaan zitten en heb toegekeken hoe de haka werd gedaan. Ik kan dat namelijk nog niet zo goed en ik wilde niemand beledigen voor het geval ik het opeens heel anders zou doen. Na het optreden zijn we richting de bus gegaan en naar school gereden. Het was een ontzettend leuke dag en ik heb het heel goed naar mijn zin gehad. Het polyfest wordt eens per jaar gehouden dus ik heb geluk gehad dat ik het kon bezoeken. En dat was het zeker waard!

Zaterdag zijn we naar Auckland gegaan om stof te kopen voor Janetta. In juni is er namelijk een bal op school en daar wordt flink voor uitgepakt. Alle meisjes komen in lange baljurken en de jongens komen in pak. Janetta wilt graag haar eigen jurk maken en had gevraagd of ik samen met haar naar de stoffenwinkel wilde om een stof uit te zoeken. Ik vond het heel leuk dat ik mee mocht en dat ik advies kon geven. Er waren wel honderden verschillende stoffen in de winkel en de een was nog mooier dan de ander. Toen ik daar rond liep, wilde ik gelijk van alles gaan ontwerpen en uitproberen. Na een tijdje zoeken hadden we de perfecte stoffen voor Janetta’s jurk gevonden. We hebben ook gelijk een rits, garen en elastiek gekocht. We wilden natuurlijk meteen aan de jurk beginnen en de moeder van het gastgezin bracht ons naar school waar we in het materialen-lokaal konden werken. Daar staan naaimachines en allerlei andere benodigdheden. Janetta en ik hebben de onderjurk af en we gaan binnenkort verder met de bovenlaag.

Zaterdagavond had ik een feestje van een vriend van school. Janetta en ik zitten in dezelfde vriendengroep en het is heel leuk om samen naar feestjes te gaan. Feestjes in Nieuw-Zeeland zijn heel anders dan in Nederland. Het gaat hier allemaal veel relaxter. Waar je in Nederland je vaak omkleed als je naar een feestje gaat, komt iedereen in Nieuw-Zeeland in z’n normale, zaterdagse kleding. Ook is het geen probleem om iemand mee te nemen. Er wordt niet moeilijk gedaan over de hoeveelheid mensen die er zijn. Daarnaast maken ze zich hier ook niet druk of je op de vloer knoeit of met vieze schoenen van buiten naar binnen loopt, dat kan namelijk allemaal de volgende dag schoongemaakt worden. Het is ook heel normaal dat iedereen blijft slapen omdat ouders liever niet hebben dat hun kinderen ’s avonds nog naar huis moeten komen. Iedereen neemt slaapzakken mee en slaapt door het hele huis. De volgende ochtend ontbijt je nog even met z’n allen, wordt er schoongemaakt en dan gaat iedereen weer naar huis.

Van het weekend ben ik ook wezen paardrijden. Toen ik net in Nieuw-Zeeland was, heb ik paardgereden bij Charlotte, de dochter van vrienden van het gastgezin. Charlotte heeft namelijk vier paarden en vindt het niet erg als ik bij haar kom rijden. De eerste keer waren we bij haar thuis blijven rijden, maar van het weekend zijn we op het strand wezen rijden. De moeder van het gastgezin had me bij Charlotte afgezet en ik hielp haar om de paarden klaar te maken. We moesten namelijk eerst met de auto naar het strand, voordat we daadwerkelijk konden paardrijden. Nadat we de zadels, hoofdstellen en andere benodigdheden hadden gepakt, hebben we de paarden in de trailer geladen. Toen we eenmaal in de auto zaten en klaar waren voor vertrek, zagen we opeens dat de band van de trailer helemaal plat was. Het gewicht van de twee paarden zorgde ervoor dat de band zo zacht was, maar gelukkig kon de vader van Charlotte de band oppompen terwijl de paarden in de trailer bleven staan. Dat scheelde ons weer werk! Het was ongeveer 10 minuten rijden naar het strand en toen we daar aankwamen was het behoorlijk druk. Het was namelijk een warme dag en veel mensen wilden de dag op het strand doorbrengen. Charlotte en ik laadden de paarden uit de trailer, zadelden ze op en we waren klaar voor de rit! Omdat er veel motorrijders en auto’s op het strand waren, zijn we een stuk van de mensen vandaan gaan rijden. Charlotte reed namelijk op Tilly, een jong paard dat nog niet veel gewend was. Toen we een eind van de mensen vandaan waren, zagen we een hele grote oude boomstam op het strand liggen. Charlotte zei dat ik kon proberen om er over heen te springen want ik reed op Carlos, een paard dat erg goed in springen is. Carlos bleek inderdaad goed in springen te zijn en na een tijdje wisselden we van paard omdat Charlotte ook even met Carlos wilde springen. Ik stond met Tilly in mijn hand te wachten en na een paar sprongen kwam Charlotte weer naar mij toe gereden. Ze zei dat ze een leuk trucje wist en dat ik Tilly helemaal los moest laten. Ik vroeg nog voor de zekerheid of ik het wel goed verstaan had, voordat ik weer iets heel anders doe dan de bedoeling is, maar Charlotte verzekerde me dat ze wist wat ze deed. Tilly zou namelijk Carlos volgen. Een beetje onzeker liet ik Tilly los en ze rende gelijk naar Carlos toe. Zo op het oog leek het goed te gaan, totdat Tilly opeens andere plannen kreeg. Uit het niets zette ze het op een galopperen, weg van Carlos. Eerst dachten we dat ze wel zou omkeren, maar al snel bleek dat Tilly niet meer wilde stoppen. Ik riep naar Charlotte dat ze er achteraan moest en Charlotte zette de achtervolging in met Carlos. Ik kon niks doen omdat ik geen paard had en ik zag Tilly steeds verder weg rennen. Het was heel spannend want ze rende richting alle mensen en motorrijders en dat zou tot gevaarlijke situaties kunnen leiden. Ik zag hoe Charlotte Tilly probeerde in te halen, maar Tilly bokte om zich heen. Gelukkig lukte het Charlotte om voorbij Tilly te komen en om de teugels te grijpen. Wat een opluchting! Ik was tijdens de hele achtervolging al zo veel mogelijk terug gelopen en Charlotte kwam mij samen met de twee paarden ophalen. Omdat Tilly nog een jong paar is en haar spieren nog in ontwikkeling zijn, klom ik bij Charlotte achterop zodat we samen op Carlos konden terug rijden. Het zou anders te belastend voor Tilly zijn omdat ze zich opeens zo had ingespannen. Nadat we de paarden weer hadden ingeladen, reden we naar de stallen en daar pikten de moeder van het gastgezin en Janetta mij op om naar huis te gaan. Het was heerlijk om op het strand te rijden en achteraf hebben we hard om het verhaal kunnen lachen. Binnenkort gaan we naar het bos en ik ben benieuwd wat ons daar staat te wachten.

Vandaag op school hadden we tijdens hospitality & catering een Thaise curry gemaakt. Bij een curry wordt het al gauw erg pittig en daar moet je dan ook goed op letten. Ons groepje wist dat goed in de gaten te houden, maar een paar jongens hadden zoveel peper toegevoegd dat de saus knalrood was. Sommige leerlingen wilden dat wel eens proberen en na een klein hapje genomen te hebben, stond hun mond in brand. Gelijk grepen ze naar water, maar dat maakte het allemaal veel erger.. Gelukkig was die van ons goed gelukt en hebben we die lekker voor de lunch kunnen eten. Binnenkort gaan we ook een Hollands gerecht maken! Ik had namelijk aan de moeder van het gastgezin, die ook de docent is, gevraagd of we iets Hollands konden maken. Dat vond ze een heel leuk idee en waarschijnlijk gaan we erwtensoep maken! Ik heb aan mama al het recept gevraagd dus dat moet zeker goed komen. Heeerlijk om iets van thuis te eten.

Nou dit was mijn verslag van afgelopen week. Zoals gewoonlijk plaats ik weer nieuwe foto’s!

Tot snel!